Eigi við munum iðrast,
ykkur við munum ei þóknast,
fortíðarinnar við munum hefna,
hvað það er mun ég ei nefna.

Því forna við höldum við,
trúnni,hinum heiðna sið.

Fortíðin er ei grafin,heldur geymd.
fyrr eða síðar þið fáið ykkar eymd.

Þið sem kallið ykkur hina góðu,
voruð í raun hinir óðu.
Lifið svo í þessari hræsnu trú
-blind sem mynd.

Fyrir þetta þið munuð líða,
önnur þúsund ár bíða.

Allt var brotið og brennt,
rifið og skemmt.
Lítið á ykkur sem æðri
-lítið bara í eigin barm.

[Aðalbjörn Tryggvason, Jan 1997]