[Where The Gods Are Like Brothers And Sisters...]

ni o mronych latach zatraconych w czasie
Sen gbok wizj w upionych tysicleciach
Lustra pene krawdzi - stopione jak szko
Bez formy w harmonii, gbia w jasnym blasku

Niebo coraz bledsze, nabiera sinej barwy
A gwiazdy wci wiec nad nami
Wiem, e wkrtce znw wzejdzie soce
Czujc to w dreszczach budz si

Wicher rzebi rysy na twarzy
A ciemne chmury s w niewitym sercu
Jak duga zima, tak walka o ycie
Jak ciemny wiat, tak mniej wiatoci

Noc domem milczenia, ciemnia dotyka losu
Ksiyc przetapia szko, daje wiato nadziei
A grzeszny pielgrzym szybuje w galaktyce
A lustra nic nie widz, wszystko stoi w miejscu

Krlestwo poznania jest ju niedostpne
A grzesznik mknie przez lata wietlne
I cierpi te serca, a soce nie yje
Caa wiato umiera, rado schodzi i zguby nabiera...

Wieczr peen jest czarnego nieba
Na biaej ziemi ley ciao me
Spowite w caun krwi i potu
Tam z yciem zataczya mier

Rozchylam usta by czu jej zimny smak
Jeden oddech, jedno sowo, jedna obietnica
I tak zapeni przestrze wielk
Bo mier jest zawsze wybawieniem

Gwiazda ycia na wysokiej skale
Na kracach wiata soce ju wschodzi
Odpywam w chwale odzi do krainy
Gdzie bogowie znowu s jak bracia i siostry...