Det var`ki i fjor i fyrre fjoren
uti sankt Olavs velde,
eg sille livid av kongin taka

s seint um ein joldags kvelde

Eg tok kongin p min bak,
eg tottast meg vera ung
men som eg kom i durahallen
da falt en meg fer tung.

Fram s kom det den vigslekallen
s vel eg han monne kenne,

han slog meg skr i skallen
er`ki hellbrigdad enno.

Dei slog meg skr i skallen
ded tottist eg inkji lide,
skvette etter meg vigslevatten
eg kenne enno det svide

Dei skvette eld og eimyrja

og vigsale vatnid vide.
vigsale kom der eg stod
monne meg svide
Dei skvette eld og eimyrja
og vigsale vatnid vide.
vigsale kom der eg stod
monne meg svide.

Ded fornam p lando deiras

eg tte der ingjo fred,
s sprett eg beltid af kongins rygg
og sokk i jordi ned