U jednoj zemlji dalekoj, behu to carobna vremena,
Vladase jedna kraljica, beskraj joj bese granica.
Imase srce posebno, mada to nije ni slutila,
U njemu bese skrivena vecnog prokletstva magija.

Oci je zle posmatrase, strasna se zavera kovala...
Crni gospodar naumi kraljici srce slomiti.
Tako I bese, secam se, tak crni mag je osvoji,
Kraljici srce prepuce, kraljevstvo tamom prekri se...

Nestade sunca, mrak pade na raj.
Vecna tama I tuga oznacise kraj.
Iz slomljenog srca jos odzvanja glas,
Ja ga cujem ponekad u svakom od nas...