Zawieszony nad plomieniami swiec...
piłem swoje lzy...
Wino... tego dnia
smakowalo gorzka...
trupo-siarcza lura.

Jak niewiele mialem... przejety swiatem
pojmany.
Przez swiat, przez milosc, przez litosc,
przez eter mej bezmocy.

Moj byt jak mroz, ziab, szlifowana kra,
w nim - snieg - byl mi chlebem,
luna byla slońcem.

Jak niewiele miałem... przejety swiatem ,
pojmany przez swiat.

Slowa jak lod,
mysli jak lod,
oczy jak lod,
kosci jak lod,
serce jak lod,
Mam
w bezksztaltnej bryle uwiezione
- tyle lat.

Kto mnie wplotl w kwiatostany zadz,
na dnie grobu cierpiacego boga?

Czyj ze tu pogrzeb? - szelesci wiatr.
Czyj ze to pogrzeb puka do drzwi.
(Zycie bez zycia - szelesci wiatr
Zycie bez zycia puka do drzwi)

W ciemnie mszy podziemnych
w całuny mrocznych mysli,
uciekam od niebosklonow.